Opuszczone miejsca w Puszczy Kampinoskiej i nie tylko, część 36

W poprzednim odcinku pokazałam jedną z kampinoskich chatek, które zostały zburzone w ramach wykupu gruntów i zalesiania ich. Dziś kolejne nie istniejące już domki, a poza tym tajemniczy cmentarz na bagnach i drogi w zachodniej części Puszczy Kampinoskiej - okolice Czerwińskich Gór i Piasków Królewskich.

Dom z mozaiką na balkonie wcześniej zupełnie mi umknął, a może został opuszczony niedawno? Stał - czas przeszły, bo już go nie ma - w dość nietypowym miejscu. Niby obok ruchliwej szosy przez Leszno i Roztokę, ale przy bocznej dróżce, trochę schowany. W każdym razie według niektórych dalszych sąsiadów powodem sprzedaży domu w ramach wykupu gruntów był brak pozwolenia na rozbudowę, czy też na budowę drugiego budynku. Dom był duży, solidny, w dobrym stanie i nietypowy - ten kształt poddasza, jak w dworku. Bardzo ładny domek i wielka szkoda, że już go nie ma.

W przeciwieństwie do niektórych innych zwiedzanych tego samego dnia domków z wyburzeniowym wyrokiem, ten był prawie całkiem opróżniony. Ale jak to zwykle bywa, po jakimś czasie okazało się, że puste pokoje to tylko pozory, a pozostałości jak najbardziej są:

Ładne tapety na ganku:

Na wyższej kondygnacji, poddaszu czy może raczej strychu, zobaczyłam święty obraz, częściowo podarty, przedstawiający objawienie maryjne:

Poza tym obrazem nie było tam już nic, jak mi się początkowo wydawało, ale też miałam uczucie, że warto jeszcze raz obejść ten strych. No i faktycznie - był drugi święty obraz:

Kolejny wzorek. Takie układanki z trójkątów były i na zewnętrznych, i na wewnętrznych ściankach poddasza.

Pod koniec grudnia po domku zostały już tylko pusty piaskowy plac, kilka kamieni, gazowa skrzynka i piwniczka:

Dom z jemiołą był jednym z najwcześniej odwiedzonych przeze mnie opuszczonych budynków w puszczy. Jednym z najczęściej oglądanych też. Osamotnione gospodarstwo stało przy szosie na Wiersze. Już dwa lata temu, kiedy pierwszy raz się tam znalazłam, było mocno zdewastowane:

W jednym z pokoi na suficie wisiała jemioła:

Poza tym zachowane były już prawie tylko tapety:

Po jakimś czasie w pokoju z jemiołą pojawiła się kanapa blokująca drzwi:>

Niestety, domek częściowo potem spłonął. Doszczętnie zniszczony został właśnie pokój z jemiołą:

Pod koniec grudnia wszystko było już zaorane:

Ale na drzewie wciąż wisiała budka dla ptaków:

Dom na bagnach pokazywałam TU. Stał na końcu niebieskiego szlaku, prowadzącego przez tak zwaną Jakubowszczyznę do Starej Dąbrowy.

W jednym z pomieszczeń mniej więcej rok temu, na początku listopada, zastałam taki widok:

Pamiętam, że w budynku było strasznie zimno, a najbardziej obok tej ścianki z obrazami. Co dziwne, kiedy wróciłam do domku po jakimś tygodniu i zauważyłam wszystkie obrazy na parapecie, ułożone w innym pomieszczeniu w równy stosik, znów po podejściu do nich zrobiło mi się bardzo zimno. Jakby coś się uruchamiało po zbliżeniu do nich:>

Teraz jest tak:

Pod koniec grudnia postanowiłam sprawdzić, jak wygląda miejsce oznaczone na mapie jako "cmentarz kolonistów". Ruszyłam rano z Piasków Królewskich. Po drodze do nich były takie widoki z szosy i gruntowej dróżki na sam parking:

Kierowałam się na południe w stronę okolic Famułek Królewskich i Krzywej Góry:

Po drodze, na drzewie z nacięciami do zbierania żywicy, zauważyłam dziwną narośl, wyglądającą trochę jak groźna twarz ustawiona profilem. Podobno jest takie zjawisko psychologiczne polegające na tym, że ludzie z natury doszukują się wszędzie znajomych kształtów, zwłaszcza twarzy. Gdy spojrzałam na tę narośl od przodu, byłam pewna, że układa się w dokładny kształt pyska dzika. Chciałam zrobić zdjęcie z bliska i podeszłam może metr do przodu i wtedy narośl zupełnie przestała coś takiego przypominać, przynajmniej od tej strony. Muszę tam wrócić i sprawdzić, czy znów się czegoś takiego dopatrzę:>

Droga od Famułek do Krzywej Góry. W tym miejscu można nawet jeździć samochodem, ale tym razem poszłam pieszo.

Na skrzyżowaniu były resztki dawnych zabudowań. Można je czasem poznać po świerkach, no i oczywiście po piwniczkach.

Myślałam, że na cmentarzu ewangelickim pewnie już niewiele się zachowało i że trzeba będzie szukać resztek mogił gdzieś po krzakach. Ale było inaczej. Najpierw zobaczyłam tablicę:

Weszłam w zarośla i zobaczyłam, że to na pewno jeden z najpiękniejszych cmentarzy ewangelickich w rejonie puszczy, jeśli nie najpiękniejszy w ogóle.

Na tym krzyżu ledwo dostrzegłam płaskorzeźbę Jezusa tuż przy drzewie:

Okolice Famułek Królewskich i Krzywej Góry - w większości suche o tej porze bagna, a na nich omszałe, zielone i powyginane drzewa.

Kampinoski krokodyl:

Resztki zabudowań. Jak pisałam w poprzednim odcinku, kiedyś po wyburzeniach zostawały podmurówki, a teraz już nie.

Kanał Łasica:

Na brzegu - pusta przestrzeń i poobgryzane pieńki, pozostałe z drzew powalonych przez bobry:

Droga powrotna z okolic Famułek do Piasków::

W inny grudniowy dzień odwiedziłam Czerwińskie Góry, które mijałam idąc na cmentarz mennonitów. Szłam żółtym szlakiem od Piasków Królewskich, potem czerwonym, potem wróciłam żółtym rowerowym i niebieskim.

Tu już początek OOŚ Czapliniec. Krótko po zrobieniu tego zdjęcia spojrzałam na jałowce po prawej stronie drogi. A tam, jakieś może trzy kroki ode mnie leżała sobie duża klępa. Patrzyła mi w oczy i była zupełnie spokojna, ale jakoś nie miałam odwagi wyjąć aparatu, bo była tak blisko i w sumie nie wiadomo, czy by się nie wystraszyła dopiero tego. Poza tym skoro tak ufnie na mnie patrzyła, nie chciałam jej w zamian za to stresować. Stałam i patrzyłam na nią może dziesięć sekund, potem poszłam dalej szlakiem, a ona wciąż tam leżała:> Zresztą zarówno tego dnia, jak i podczas trasy na cmentarz mennonitów, spotkałam po trzy łosie. Najwięcej widuję ich właśnie w Czerwińskich Górach i okolicy.

W maju robiłam taką samą trasę, tylko na odwrót - od Piasków niebieskim, żółtym rowerowym czerwonym i żółtym. Niebieski:

żółty:

Czerwińskie Góry i powrót:

Spotkany na szlaku padalec:

A tak wraca się z Czerwińskich Gór do Piasków w grudniu:

c.d.n.