Opuszczone miejsca w Puszczy Kampinoskiej i nie tylko, część 26

Dziwne dewocjonalia ozdobione piórem, tajemniczy portret na szafie, kapeć gigant i zimowa puszcza - to wszystko zmieściło się w tym odcinku:>

Dom z panią na szafie stał przy asfaltówce przez wieś na dalszych obrzeżach Puszczy Kampinoskiej. Na pierwszy rzut oka wydawał się zabity dechami i niedostępny, ale postanowiłam go sprawdzić. Gdy podeszłam do domu od podwórka, wszystko stało się jasne - brakuje drzwi, dom jest możliwy do zwiedzenia.

W pierwszej chwili widzi się zielone wewnętrzne drzwi. Pomieszczenia po lewej to już kompletna ruina, te po prawej ukrywają wiesiexowe skarby.

Tak wygląda pierwsze pomieszczenie:

W drugim pomieszczeniu było jeszcze lepiej:

 Zajrzałam do szafy i zobaczyłam, że w środku jest jeszcze trochę dziwnych dewocjonaliów.

Na szafie zauważyłam obraz. Zdjęłam go i okazało się, że to portret jakiejś kobiety.

Dom Grubego i chudszego stoi niedaleko. Jest mały, murowany, wystawiony na sprzedaż. Drzwi są zniszczone. W środku widać, że ktoś tam posprzątał po śmierci lub wyprowadzce dawnych właścicieli. Mimo to dało się znaleźć kilka elementów wyposażenia.

Dom z kapciem gigantem odwiedziłam drugi raz w połowie listopada. Poprzednio, jeszcze latem, nie było możliwości wejścia do środka, teraz się pojawiła. Tak obiekt wygląda od zewnątrz:

Dostępne jest jedno pomieszczenie. Wygląda tak:

Goła baba, krzyż i kapeć gigant :>

Jest jeszcze przybudówka gospodarcza. Jak to często bywa, jej środek wygląda jak połączenie warsztatu z jeszcze jednym pokojem:

Domek z Jezusem to jedna z najwcześniej odkrytych przeze mnie opuszczonych kampinoskich chatek. Kiedy rok temu przyjechałam tu pierwszy raz, wyglądał nieco lepiej, a jeden z obrazów - stojący pod ścianą "Jezusek" - był cały i miał się dobrze. Niestety, parę miesięcy temu to się zmieniło. Słoik wbity centralnie w obraz Jezusa pierwsze znalazły Tajemnicze Miejsca w Puszczy. TU zdjęcie Ewy. Gdy przyjechałam pod koniec grudnia, słoika już nie było.

Tak było w kwietniu:

A tak, kiedy przyjechałam tam pod koniec grudnia i na początku stycznia:

Niedaleko stoi jeszcze drugie gospodarstwo. Do niedawna było dostępne tylko od zewnątrz, w grudniu dało się zwiedzić główny budynek od środka. Tak było w marcu:

Tak w grudniu:

Zimową Puszczę Kampinoską oglądałam pod koniec roku na ścieżce przyrodniczej "Do Karczmiska", w okolicach Janówka, Wierszy i Brzozówki, kawałka Wilczej Strugi na czarnym szlaku z muzeum w Palmirach, potem jeszcze na ścieżce "Do Starego Dębu" od Dziekanowa Leśnego do uroczyska Na Miny. Tak wyglądała trasa od Truskawia do Karczmiska pod koniec grudnia:

Z Karczmiska doszłam zielonym, a potem niebieskim szlakiem przez Pociechę z powrotem do Truskawia:

Na drodze Pociecha-Truskaw po lewej mija się małą, nadrzewną kapliczkę. Rok temu była tu Matka Boska Częstochowska, potem ktoś ją pozdzierał, a potem został w to miejsce przyczepiony papież. Tak było i tak jest:

Tak wyglądała zima przy Wilczej Strudze niedaleko Janówka i w okolicy:

Bagno Cichowąż przy ścieżce "Do Starego Dębu":

Droga gruntowa od kapliczki w Wierszach do Brzozówki i okolice:

Kiedy dziś jechałam przez Brzozówkę, zastałam jeszcze inny widok. Śniegu było mało, chociaż w nocy padał i zrobiło się ślisko. Został lód na mokradłach, a kolory różnych krzaczorów, traw i drzew wróciły.

Gdy wjeżdżałam do Brzozówki od strony szosy na Roztokę, drogę przebiegł mi łoś. A konkretnie dorodna klempa. To było moje czwarte spotkanie z tym zwierzęciem, a trzecie z tak bliska. Od razu wyskoczyłam z auta, ale jak już dobrze wiem, łosie potrafią biec galopem jak koń wyścigowy - łosiową przygodę na północnych obrzeżach Puszczy pokazałam TU. Tym razem zrobiłam tylko tyle:> Klempa biegła zupełnie jak koń, na mrozie z pyska leciały jej kłęby pary. Szkoda, że nie zdążyłam!

 ciąg dalszy nastąpi