Do Niebieskiej Cerkwi weszłam za drugim podejściem. Za pierwszym próbowałam złej drogi do wsi i w dodatku przegoniła mnie burza. W końcu zawitałam tam kolejnego dnia rano. Jedzie się przez ciekawy most, potem pytałam ludzi we wsi o klucze. Znalazły się szybko. Mieszkanka poradziła mi, żebym wjechała na podwórko i nie wychodziła z auta, tylko trąbiła, bo są podobno psy. Tak też zrobiłam, ale psy chyba miały wolne. Dostałam klucze bez problemu, mogłam łazić i robić zdjęcia do woli.
Cerkiew powstała pod koniec XIX wieku, po przymusowych wysiedleniach Łemków w 1947 roku stała opuszczona. W latach 90-tych ponownie zaczęto tu odprawiać nabożeństwa greckokatolickie i przeprowadzono remont. Według jednych źródeł są tu jeszcze sporadycznie odprawiane nabożeństwa, według innych od lat nic takiego się tutaj nie działo. Tak na oko to prawdziwa jest ta druga wersja wydarzeń.
W trawie przed świątynią:
Widok sprzed cerkwi:
A w środku...
Uwielbiam te chwile, gdy wchodzi się do opuszczonego miejsca i widzi piękne pomieszczenia, dla których warto było szukać, jeździć i prosić o coś różnych ludzi nigdy wcześniej nie widzianych na oczy. Pomyśleć, że pośrodku małej wsi na końcu świata jest coś takiego i mało kto o tym wie.
Cerkiewna chorągiew przykryta białym materiałem wygląda teraz jak duch:
W cerkwi można znaleźć różne bajkowe motywy, niebieskie szlaczki ze świętymi obrazkami, zakamarki pomalowane w pastelowe wzory, różne drobne przedmioty tworzące klimat tego miejsca.
Na ołtarzu ktoś chyba postawił współczesną figurkę i ramkę ze świętym obrazkiem:
Boczne pomieszczenie cerkwi:
Na chórze:
Elementy jakiejś dawnej małej kopułki czy raczej pieca?:> Może ktoś rozpozna.
Ten 1931 rok to pewnie data któregoś remontu. Nad tym napisem '1899', czyli data budowy cerkwi.
c.d.n.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz