Opuszczone miejsca w Puszczy Kampinoskiej i nie tylko, część 59

Druga część relacji z cmentarza w Lesznie, jak się okazało pełnego przedwojennych grobów i portretów nagrobnych, a do tego trzy wycieczki po Puszczy Kampinoskiej, w tym dwa spotkania z łosiami. Najpierw dwie trasy z Palmir do Wierszy i z powrotem, potem małe kółko w okolicach Roztoki. W następnych odcinkach będę pokazywać październikową trasę po Podlasiu i Puszczę Białowieską.

 

 

Jak pisałam w poprzednim odcinku TU, czynny cmentarz w Lesznie, ten przy kościele, zaskoczył mnie ilością zabytkowych grobów. TU można zobaczyć mapę cmentarza, wyszukiwać poszczególne nazwiska i sprawdzać daty powstania nagrobków. Niektóre daty na pomnikach są zatarte, więc bardzo mi się to przydało.

Wyróżniający się już z daleka nagrobek Jatczaków i Makowskich pochodzi z lat 20-tych. Jest na nim sporo przedwojennych porcelanek:

Groby rodziny Wodzińskich z 1876 roku, stoją na charakterystycznym małym wzniesieniu na środku cmentarza:

Grób z lat 70-tych XIX-go wieku:

Maria Sofułówna zmarła w 1930 roku:

Grób Adama Jerzego Kowalskiego, który zmarł w 1911 roku w wieku 10 lat. Ciekawe, że nagrobek jest kolorowy, jak na prawosławnych cmentarzach na Podlasiu.

Franciszek Kowalski umarł w 1904 roku, a Halina Kowalska w 1944.

Grób Lucyny Bednarskiej, 1929 rok:

Grób z 1966 roku, ale podniszczone porcelanki zawsze robią na mnie wrażenie.

Figurka anioła zawieszona na nie podpisanym krzyżu:

Na koniec zdjęcia z dwóch różnych zimowych wycieczek po Puszczy Kampinoskiej, podczas których spotkałam łosie:> Przez parę miesięcy nie miałam do nich szczęścia, a rok wcześniej zdarzało mi się spotykać nawet po pięć łosi podczas jednej wyprawy. O dziwo, ten mój minirekord (niektórzy mają podobno lepsze "wyniki") padł na szlaku Granica-Dąb Powstańców. W ogóle się łosiom nie dziwię, bo ja też bardzo lubię tę trasę;> Tym razem inne miejsca, gdzie wyszły mi na spotkanie łosie. Najpierw wycieczka od muzeum w Palmirach czerwonym szlakiem na Wiersze w wersji grudniowej i październikowej, a potem małe, mroźne kółko od Roztoki na zachód.

Wejście na Ćwikową Górę. Kiedyś była podobno znacznie dłuższa, ale zniszczyły ją niemieckie bombardowania pobliskiego składu amunicji podczas II wojny światowej.

Widok z Ćwikowej Góry, w dole wyłożona kocimi łbami droga z muzeum w Palmirach na Pociechę. Nawiasem mówiąc parking na polanie Pociecha został ostatnio ładnie odnowiony.

W październiku obok Ćwikowej Góry rosło sporo pomarańczowych grzybów:

 

 A w grudniu łoś stał sobie między drzewami na czerwonym, już za Karczmiskiem. Im się chyba wydaje, że gdy tak staną za drzewem, wcale ich nie widać;> Takie odnoszę czasem wrażenie. Po prostu stał i patrzył, pozował i nie uciekał.

Był 25 grudnia i pod krzyżem na czerwonym stała choinka:

Czerwony w październiku. Jest tam jedno miejsce na małej, ale długiej górce, w którym jest sporo suchych drzew, bardzo się wyróżnia z otoczenia.

 Kapliczka przy czerwonym, zauważyłam ją dopiero za którymś razem. Jest widoczna, gdy idzie się w stronę Palmir.

Sztuczny kwiatek leżący przy czerwonym bliżej Wierszy. Zatknęłam go na jakimś małym drzewie, ciekawe czy wciąż tam jest:>

Wiersze, pomnik Niepodległej Rzeczpospolitej Kampinoskiej i cmentarz wojenny partyzantów AK. Pisałam o tym TU. W sierpniu i wrześniu 1944 roku obszar wsi Wiersze, Janówek, Kiścinne, Krogulec, Brzozówka, Janówek, Truskawka, Ławy, Roztoka były wolne od okupacji niemieckiej. Żyli tu partyzanci z grupy Kampinos, w Wierszach była kwatera główna.

 Wracam w stronę Palmir, najpierw żółty szlak, potem zielony i okolice, zimą i jesienią:

 

 Okolice Karczmiska przy wiatrołomach:

Przy zielonym na Krętej Drodze - czapka mikołajko-grzybiarki z warkoczami:>

Długie Bagno już blisko muzeum:

A teraz szybkie styczniowe kółko Roztoka-zielony-żółty-czerwony, też z łosiem, który schował się za drzewem.

c.d.n.