Mewia Łacha, Hel i Władysławowo (dodatek do: Opuszczone miejsca Warmii i Mazur)

Zanim pod koniec kwietnia pojechałam zwiedzać opuszczone miejsca Warmii i Mazur (relacja TU, TU, TU i TU), spędziłam dwa dni nad morzem, w swoich ulubionych rejonach między Władysławowem i Helem. Zwiedzałam Pomorskie już dwa razy pod kątem opuszczonych (relacja na przykład TU), a tym razem to był taki czysto relaksacyjny wypad przed właściwą wiesiexową trasą. Ale w końcu ten blog nie jest tylko i wyłącznie o opuszczonych miejscach, więc pokażę trochę zdjęć z tych dwóch dni:>

Gdy jadę nad morze na 2-3 dni odpoczywać, zawsze robię to samo. Taki mój rytuał wakacyjny od wielu lat. Pierwszego dnia łażę po Władysławowie, gdzie nocuję, a drugiego jadę na Hel. Tym razem nie było bardzo różowego zachodu słońca we Władysławowie, ale kolorowe kamienie, ładne wieczorne światło, opuszczona poza sezonem zjeżdżalnia i dziwne zakątki nie zawiodły.

Zanim dojechałam do Władysławowa, zwiedziłam rezerwat Mewia Łacha. To teren Gdańska, konkretnie Świbno. Żeby tam trafić, trzeba jechać ulicą Świbnieńską do oporu. Przy lesie będzie coś w rodzaju parkingu. Na szczęście mimo dnia powszedniego nie byłam jedynym kierowcą zainteresowanym łażeniem po lesie i moje autko nie zostało samo. Idzie się w kierunku wody i tam już widać tablice informacyjne o rezerwacie. Idzie się jakieś może 2-3 kilometry ścieżką przez las, potem robi się coraz bardziej piaszczysto i wydmowo, przez co trudniej się idzie.

 

Dochodzi się do czubka brzegu przy ujściu Wisły, gdzie są jakieś dziwne okręty i urządzenia.

Mewia Łacha zaczyna się zaraz po lewej. Brnie się w piachu do czegoś w rodzaju wieży widokowej. Stamtąd widać początek właściwej łachy;>

Na kolejnej części - ptaki, główna atrakcja rezerwatu, ale dla tych którzy w przeciwieństwie do mnie mają wielkie obiektywy lub choć lornetki;> Ale warto tak czy siak, miejsce bardzo ładne.

Gdy jestem na Helu, zawsze najpierw idę od ulicy Steyera (wysokość Leśnej) lasem na plażę i dalej na czubek Helu, a stamtąd do portu, na obiad i z powrotem - kiedyś do autobusu, teraz do autka. W sezonie letnim parking przy Steyera niedaleko garaży jest strzeżony i płatny, w sezonie zimowym działa, ale nie jest płatny ani strzeżony. Na Helu było na szczęście pusto. Strasznie wiało.

Teraz, gdy mam już autko, przy powrocie do Władysławowa zatrzymuję się w wielu miejscach na Helu i szukam pustych plaż. Pod koniec kwietnia nie było o to trudno.

Ale bardzo lubię też Juratę, choć niby jest strasznie turystyczna, snobistyczna, droga i nie ma tam gdzie zjeść, ale zawsze muszę tam iść na molo, a potem na plażę przy hotelu Bryza. Poza sezonem (którego unikam jak ognia) widać, że to naprawdę jedna z najładniejszych plaż w Polsce. Poza tym między Juratą a Helem jest bardzo ładny las. Warto się tam zatrzymywać.

 Kolorowe sieci wyrzucone na brzeg - bardzo je lubię:

Gdy jeszcze w podstawówce pojechałam do Jastrzębiej Góry, znalazłam tam ładne miejsce, na które do tej pory mówię "stepy". To spory kawałek piaszczystych "nieużytków" w środku miasta. Widocznie coś w rodzaju chronionego obszaru, skoro nic tam nie zbudowano mimo bardzo atrakcyjnej lokalizacji. Są jałowce, różne krzewy, piaskowe góry i wąwozy. Taki trochę Wąwóz Chłapowski w miniaturze. W ostatnich latach niestety stepy zostały trochę porozjeżdżany quadami.

Na koniec różne pomorskie bezdroża

Trzeciego dnia wyprawy ruszyłam już w kierunku Elbląga i dalej. O tym można poczytać w warmińsko-mazurskich odcinkach ;>