Opuszczone miejsca w Warszawie część 1. Opuszczone przedszkole

Cudze chwalicie, swego nie znacie. Mieszkam w Warszawie od urodzenia, a tyle jeszcze zostało do obejrzenia. Gdy tylko dowiedziałam się o istnieniu opuszczonego przedszkola, które dziś chcę pokazać, od razu tam pojechałam. Potem byłam tam jeszcze raz, przy lepszym świetle. Budynek stoi niemal w centrum miasta, a w środku tyle skarbów, że naprawdę nie warto dzielić się publicznie lokalizacją. To jakiś cud, że praktycznie brak tam śladów żuli i wandali idiotów.

Jak to możliwe, że gdy wkoło brakuje ponoć miejsc w przedszkolach, to zostało zlikwidowane? Oficjalnym powodem zamknięcia państwowej placówki w 2006 roku był niż demograficzny. Szybko okazało się, że chyba nie tylko. W ogródku pośród drabinek i gigantycznej piaskownicy zaczął buszować deweloper. Sam przypominający dworek budynek (powstał podobno na przełomie lat 40-tych i 50-tych) jest zabytkowy i go ot tak nie zburzą. Chyba, że całkiem przypadkowo wybuchnie tam pożar. Za to są podobno zakusy, by w ogródku budować pięciopiętrowy blok.

Dostęp do budynku jest łatwy, obok wygodny parking. Najpierw trzeba zwiedzić właśnie ogródek, o tej porze zarośnięty. Jest tam kolorowa drabinkowa lokomotywa, nie brakuje piaskownicy giganta i innych atrakcji.

Żeby dostać się do środka, trzeba wejść na wewnętrzny dziedziniec, a potem przez okno.

Wchodzi się na korytarz z biurkiem. Dopiero tutaj daje się odczuć, jak spory jest to budynek. Warto zwiedzić każde z pomieszczeń i ostrożnie dotknąć wszystkich pozostawionych papierów. Są rysunki, pouczające plakaty pamiętające chyba PRL, wycinanki, wierszyki, książeczki. Kto tak jak ja lubi dziwne pozostałości, będzie zachwycony.

Najpierw poszłam korytarzem na prawo. Obok oszklonej ściany stoi jedno z tutejszych dwóch opuszczonych pianin. Wciąż można na nich grać, są kompletne i wyglądają pięknie.

Pod pianinem i obok niego znalazłam pełno skarbów:

Potem poszłam do pomieszczenia na końcu korytarza. Na ścianie wisiał plakat z tej samej serii, co te z latawcem, klasą i gabinetem lekarza. Widać po sposobie rysowania, że jest jeszcze z czasów PRL, treść też chyba o tym świadczy, niewypały to był raczej problem powojenny niż sprzed ośmiu lat.

Pod ścianą były odwrócone do góry nogami dinozaury i alfabet:

Szłam przez kolejne, prawie puste pokoje. Na rogu jest gnijące pomieszczenie z czymś dziwnym, dużym i czerwonym oraz szafką pełną książeczek.

W kolejnym pokoju ostały się dziwny suszony kwiatek i kalendarz:

 Są i łazienki, a w nich komiks o Kleksie:

W każdym kolejnym pokoiku, do którego wchodzi się od korytarza z biurkiem, są nowe, wspaniałe rzeczy:

W jednym było coś w rodzaju sekretariatu czy innego gabinetu dyrektora. Fotele, sztuczne kwiatki i Matka Boska:

Znalezienie pakamery lubieżnego intendenta było kwestią czasu:

Potem poszłam do drugiego skrzydła budynku. Wchodzę za róg, a tam... aaa duchy!

Niezłe wrażenie to robi tak z zaskoczenia. Dalej są pozostałości kuchni.

Potem trzeba zrobić w tył zwrot i ruszyć na sam koniec tego skrzydła, gdzie czeka deser - kolejne opuszczone, grające pianino w sali gimnastycznej.

Dziękuję autorom strony Huragan Tucznik za cynk:>
C.D.N. W kolejnym warszawskim odcinku - opuszczona willa pod miastem i słynna opuszczona gazownia